بررسی اقلام و ارقام مربوط به آمار جهانی شکر در سال 2019 – 2018 برخی نکات جذاب را نسبت به سالهای پیش از این نشان می دهد. یکی از نخستین رخدادهای این ارقام جهانی نسبت به 5 تا 10 سال قبل این است که نام ایران از فهرست 10 وارد کننده عمده جهان خارج شده است. آنهایی که بازار شکر در جهان را همواره تعقیب می کنند یادشان هست که در سا لهای فعالیت دولتهای نهم و دهم ایران همواره یکی از 10 وارد کننده عمده شکردرجهان بوده است . در ارقام جداول و نمودارهای این 2 صفحه می توان به برخی نکات توجه کرد که احتمال دارد بازار شکر جهان در آینده را با تحول مواجه کند. برخی از نکات را درباره بازار جهانی شکر در ادامه می خوانید :
تفاوت مصرف سرانه :
بر اساس اعلام مراکز و منابع معتبر بین المللی که در این جداول می بینید مصرف سرانه شکر در اروپا در سال 15 – 2014 معادل 38 کیلوگرم بوده است که این رقم در سال 19 – 2018 تثبیت می شود. در مقابل مصرف سرانه شکر در آفریقا در سال زراعی 15 – 2014 معادل 18 کیلوگرم (سرراست شده به بالا) بوده است که در سال زراعی 19 – 2018 نیز تقریباً همین اندازه است. بر اساس اين آمار، بيشترين سرانه با 47 كیلوگرم مربوط به آمریكاي جنوبي و كمترين سرانه مربوط به آفريقا با 18 كیلوگرم براي هر نفر مي باشد.
هر دو از توسعه نیافته ها :
آمار 10 واردکننده و 10 تولیدکننده عمده شکر در جهان در سال 19 – 2018 نشان می دهد که اندونزی با واردات 5.6 میلیون تن شکر بالاتر از چین ایستاده است که جمعیت آن بیش از 2 برابر اندونزی است . اندونزی یک کشور توسعه نیافته با شاخصهای دنیای امروز است که مصرف سرانه آن کشور را با رشد زیاد نشان می دهد. در 10 کشور اول تولیدکننده جهان نام هندوستان در صدر قرار دارد که جای برزیل را گرفته است . برزیل سا لهای طولانی در صدر کشورهای تولیدکننده قرار داشت.
ذخیره نسبت به مصرف :
در حالی که برخی اعتقاد دارند جهانی شدن اقتصاد و سازگار ی ها در جهان رشد را تجربه کرده و به همین دلیل احتیاط و محافظه کاری جای خود را به خو شبینی و همکاری داده است اما آمارهای مربوط به شاخص ذخیره نسبت به مصرف کل در بازار شکر روند فزايند های را تجربه کرده است و از عدد 38 میلیون تن در سال 12 – 2011 به عدد حدود 45 میلیون تن در سال 19 – 2018 رسیده است که نشان دهنده رشدی حدود 20 درصد در این سا لهاست که مؤيد احتیاط و محافظه کاری کشورها در افزایش این شاخص است که آنها را به روزهای سخت نرساند.
این بار فریب ترفندهای رانت خواران را بی اثر می کنیم
چند سال پیش و در شرایطی که موضوع تحریم ایران از سوی آمریکا و همچنین سازمان ملل متحد شروع شده بود، برخی از رانت خواران تحت عنوان مباشر نزد دولت ارج و قرب پیدا کردند. این افراد با ظاهری دلسوزانه با این توجیه که احتمال دارد در شرایط تحریم ایران از نظر تأمين شکر مورد نیاز در تنگنا بیفتد، برخی از مدیران دولت دهم را با خود همراه کردند و در شرایطی که تولید شکر در کشور پس از سقوط 1386 به تدریج به سمت بالا می رفت توانستند پس از واردات تاریخی 2527 هزار تن شکر در سال 1385 بار دیگر واردات را افزایش دهند.
آمارهای در دسترس نشان می دهد واردات شکر در سا لهای 1389 تا 1392 دوباره اوج گرفت و از 877 هزار تن واردات در سال 1388 به عدد 1805 هزار تن واردات در سال 1389 رسیدیم و واردات این محصول در سال 1391 و در حالی که کشور به لحاظ دسترسی به منابع ارزی در بدترین وضعیت بود به 1680 هزار تن رسید . حالا و در حالی که تولید شکر در داخل با توجه دقیق وزارت جهادکشاورزی و تلاش شبانه روزی کارکنان صنعت قند و شکر و زحمت های طاقت فرسای چغندرکاران و نیشکرکاران به مرز مصرف کل نزدیک شده است، احتمال اينكه برخی افراد دوباره با همان ترفندهای قدیمی مراکزی را به سمت واردات سوق دهند، وجود دارد. ممکن است برخی افراد با ظاهری دلسوزانه نزد دولت رفته و از افزایش ذخیره احتیاطی کالايی مثل شکر بگویند و یا از اینکه نباید با تنگنای شکر مواجه شویم مدیرانی را به سمت واردات هدایت کنند.
اما به نظر می رسد در وضعیت 1397 در مقایسه با 1391 با مدیریت ارشد در وزارت متولی تولید مواجه هستیم که با تجربه تر از هر وقت دیگری صیانت از تولید داخل را در دستور کار قرار داده است. واقعیت این است که تولید کنندگان قند و شکر یعنی مدیران دهها کارخانه و نهادهای حساس تولید داخل در این مقطع از زمان با چشمهایی باز و گو شهایی تیز تر از هر زمان دیگر رفتار برخی رانت خواران را که در پوشش های گوناگون منتظر غفلت اند را رصد می کنند و این بار اجازه نخواهند داد از سوراخ واردات به بهانه تحریم دوباره گزیده شویم. این روزها همه باید حواسمان باشد که ترفندهای این گروه از افراد به بهانه های مختلف ساز واردات شکر را کوک نکنند و زحمت چند ساله بخش تولید را هدر ندهند.
منبع : ماهنامه شکر – 181 ، انجمن صنفی کارخانه های قند و شکر ایران
ثبت ديدگاه